EDUTERA - praktycznie i z pasją o edukacji

Zobacz także

Szkolenia społeczne

„Umiejętności interpersonalne nauczyciela i ucznia: prezentacja, komunikacja; sytuacje trudne w szkole”.

Życie szkoły a w niej uczniów, nauczycieli, dyrekcji i rodziców polega na ciągłym prezentowaniu samego siebie, komunikowaniu się oraz radzeniu sobie z trudnymi sytuacjami, których jak w każdym środowisku jest bardzo wiele. Na co dzień nie zdajemy sobie sprawy z faktu jak nasza mowa ciała, pewność siebie lub jej brak wpływa na nasz wizerunek. Rozwijanie umiejętności interpersonalnych korzystnie wpływa na nas samych dorosłych. Dla dziecka, ucznia umiejętności te stanowią klucz do rozwoju w procesie społecznym. Podczas szkolenia nauczyciele, przy pomocy symulacji i odgrywania ról, wypracują metodę efektywnej komunikacji między sobą, z dyrekcją, a także z rodzicami. Całe ćwiczenie wymaga aktywności i zaangażowania, tylko niewielką jego część stanowi wiedza teoretyczna.

„Wyobraźnia kluczem do wiedzy” – wiedza o sobie samym kluczem do sukcesu ucznia.

Czym jest wyobraźnia? To nic innego jak zdolność do przywoływania i tworzenia. Przywołujemy w naszym umyśle to, czego doświadczyliśmy a tworzymy to wszystko co tylko potrafi się nam z czymś kojarzyć. Te liczne skojarzenia to początek procesu twórczego. Tworząc rozwijamy się wszechstronnie ale przede wszystkim łatwiej zapamiętujemy, wiążemy obraz plastyczny a faktem fizycznym. To droga do kreatywnego poznawania tajemnic wiedzy a czym jest klucz do sukcesu – to wiedza o sobie samym, o tym w czym jestem dobry i jak to dalej rozwinąć, to również informacja jakie elementy rozwoju każdego z nas wymagają wsparcia. Dzisiaj sukces ucznia to nie tylko wiedza ale również ogromna machina, pozwalająca każdemu człowiekowi na to aby tę wiedze odpowiednio zaprezentować i przełożyć bezpośrednio na twórcze działanie i praktyczne rozwiązania.

„ Rzeczy ważne i ważniejsze – świat wartości światem dziecka”.

Jeśli my dorośli chociaż raz doświadczyliśmy rozmyślaniom na temat tego co dzisiaj jest dobre a co złe, to oznacza to że wartości w które dotychczas wierzyliśmy gdzieś się „zawieruszyły” co nie oznacza że ich nie ma, że są nie ważne… Wartości, szczególnie te ponadczasowe, te o których mówili na co dzień nasi rodzice są cały czas w nas. Będą w nas zawsze. Nie zawsze tylko otaczający świat, sytuacje jakich doświadczamy mieszczą się w zakresie naszych wartości. To jest właśnie moment, w którym człowiek postępuje w zgodzie z samym sobą albo występuje przeciwko sobie. To dokonanie pewnego wyboru oraz przyjęcie konsekwencji, które z tym wyborem są bezpośrednio związane. A dziecko? Mały człowiek bez wypracowanych mechanizmów obronnych? Dziecko pyta co jest dobre a co złe, szuka rozwiązań i chce oprzeć się na własnych wartościach. Dajmy mu przeżyć te najlepsze, te które wpływają na tzw. życie optymalne. Przyjaźń, miłość, współdziałanie, tolerancja wobec własnych błędów i wobec innych ludzi. Prostota, uczciwość i szacunek dla drugiego człowieka i otaczającego świata. To wartości które są światem dziecka.

„ Jesteś odpowiedzialny za to co oswoiłeś”- czyli rzecz o dużym stresie małych ludzi.

Te słowa skierował Mały Książę do swojej Róży… troszczył się o nią, podlewał okrywał aby nie zmarzła… Stał się za nią odpowiedzialny…. My dorośli wiemy co to jest odpowiedzialność, czujemy jej ciężar ale odczuwamy tez radość i szczęście dzięki niej…. Najczęściej zajmujemy się wszystkimi na około i bierzemy bardzo często tej odpowiedzialności zbyt wiele jak na swoje barki… Ile przeznaczamy dla samych siebie? Niewiele! Równolegle czujemy że nie dajemy już sobie rady nie tylko z odpowiedzialnością ale również ze wszystkim co się wokół nas dzieje. Pada wówczas magiczne słowo STRES…. I co robimy? Właściwie to znowu nie wiele, bo trzeba byłoby znaleźć na to czas, zastanowić się jak można pewne sytuacje zmienić, czyli zająć się sobą a nie wszystkim innym. Po prostu należałoby się zatrzymać aby stwierdzić i nazwać po imieniu to co jest przyczyną naszego stresu. Kiedy wzięlibyśmy odpowiedzialność za swój stres byłaby duza szansa na to aby go oswoić… Stres u dziecka, za chwilę ucznia potrafi być również bardzo duży. Jest tylko jedna subtelna różnica: dziecko nie wie skąd się bierze, nie potrafi nazwać emocji, które ten stres warunkują, nie radzi sobie bo nie wie, nie zna, nie rozumie… Inaczej sprawa wygląda, kiedy uczeń dowie się od swojego nauczyciela że złość powoduje agresję, że strach powoduje nieśmiałość i brak pewności siebie, że to wszystko należy poczuć, nazwać i oswoić aby poradzić sobie wtedy, kiedy wymaga tego dana sytuacja. Nauczyciele na podstawie ćwiczeń, interakcji oraz sytuacji problemowych doświadczają metod, poznają techniki pracy z dzieckiem mającej na celu poznawanie emocji, których siła potrafi zredukować odczuwanie stresu. Metafora i wizualizacja to takie techniki, które w procesie edukacji odgrywają swoja nieocenioną rolę.

„ Nie ma szkół uczących żyć z ludźmi i światem”- budowanie poczucia własnej wartości ucznia kluczem do sukcesu.

Uczyć i wychowywać! To hasło które ma więcej lat niż sama edukacja… Jak uczyć? Jak wychowywać, skoro mały człowiek mówi: „ ale ja się do niczego nie nadaję, nic nie potrafię i nic mnie nie interesuje…” Mamy takie dzieci, takich uczniów. Cóż im z wiedzy i wychowania skoro są pewni że nic im się w życiu nie uda… Poczucie własnej wartości „to taki powrót do korzeni, zresztą nic bardziej odkrywczego - każdy z nas wie że od korzeni drzewa w dużej mierze zależą jego owoce, ale korzenie to nie wszystko jeszcze jest pień drzewa, gałęzie…” Na podstawie badania predyspozycji półkul mózgowych, układanki osobowościowej oraz kwestionariusza Howarda Gardnera nauczyciele przepracują metodę dotarcia do najmocniejszych stron dziecka i eliminowania jego słabości w procesie nauki i wychowania.

„Metaprogramy w edukacji”- czyli który uczeń widzi, który słyszy, a który czuje to, co mówi nauczyciel?

Metaprogram to pewnego rodzaju kod, schemat. To sposób postrzegania świata i ludzi. Sterują naszym życiem i wpływają na wszystkie jego obszary. Metamprogramy selekcjonują i porządkują informacje, które docierają do naszego umysłu. Jest ich wiele ale każdy z nas wybiera dla siebie ten, który jest dla niego odpowiedni. Dlaczego są tak ważne w edukacji? Dlatego że jeśli metaprogram nauczyciela jest np. „na podobieństwa” a meta program ucznia „na różnice” to znalezienie wspólnej drogi do przyswojenia wiedzy może być trudne. Podczas szkolenia nauczyciele poznają metaprogramy i ćwiczą drogi dotarcia do swojego ucznia za pomocą predyspozycji, potencjału oraz zasobów jakie może ten uczeń posiadać.

„Dlaczego jesteś TAKI?!” - Jak różnice osobowościowe wykorzystać z korzyścią dla rozwoju dziecka.

Podczas szkolenia nauczyciele przepracują ćwiczenia wspomagania rozwoju dziecka z wykorzystaniem wiedzy o osobowościach. Poprzez obserwację i dobór odpowiednich ćwiczeń nauczyciele będą w stanie poznać mocne i słabe strony swoich uczniów aby później pracować z nimi, rozwijając ich zalety, zasoby i potencjały.

„Coaching - żeby uczeń chciał cokolwiek…”.

Coaching w edukacji może przynieść wiele korzyści zarówno nauczycielom jak i uczniom. Coaching to podróż w głąb siebie, odkrywanie czego naprawdę chcę i potrzebuję, dokąd idę, jakie stawiam sobie cele, jak zamierzam je zrealizować? To potrafią nauczyciele doskonale – cel lekcji, przebieg, realizacja, wykorzystywane pomoce dydaktyczne, podsumowanie i … cel nauczyciela, cel lekcji został zrealizowany! W wielu przypadkach uczeń nie wiele z tego zrozumiał, nie poczuł, nie doświadczył, nie przeżył. O ile potrafimy realizować własne cele, trudno jest nam realizować cele innych ludzi. Coaching daje nauczycielom możliwość zastosowania odpowiednich technik, które powodują poznanie celów jakie stawiają przed sobą uczniowie, a może nie stawiają? Może nie wiedzą czy mogą je stawiać? Technika odpowiednich pytań, cele ucznia, jego oczekiwania to jedyny sposób na to aby uczeń chciał cokolwiek, aby był w interakcji ze swoim nauczycielem, aby brał odpowiedzialność za cokolwiek i cokolwiek chciał. Wystarczy przypomnieć sobie naszego ulubionego nauczyciela ze szkolnych lat, czymś nas porwał, czymś zainspirował a może po prostu zapytał: „czego chcesz, jak to chcesz osiągnąć, co jeszcze możesz zrobić abyś miał to co ci potrzebne….”

„Efekty działań jednostki kontra efekty działań zespołu” - czyli każdy może wpływać na podniesienie jakości pracy szkoły.

Nasza szkoła jest dobra. Jesteśmy kadrą pedagogiczną, jesteśmy zespołem… to nic innego jak własny udział i własne zaangażowanie w ten wspólny cel. Czy jednostka może coś zdziałać? A zespół – przecież zespół składa się z jednostek właśnie… Używając metod aktywizujących (metoda SWOT, piramida priorytetów, burza mózgów) nauczyciele zauważą, jakie korzyści przynoszą działania jednostki i porównają je z korzyściami wynikającymi z pracy zespołu oraz wykażą, jak praca zespołu przekłada się także na ich własną efektywność.

„Wypalenie zawodowe? - To mnie nie dotyczy"
Podczas zajęć nauczyciele zdefiniują pojęcie „wypalenie zawodowe”, poznają jego przyczyny oraz możliwe konsekwencje, dowiedzą się także jak można mu przeciwdziałać na poziomie przedmedycznym. Brzmi groźnie? Brzmi prawdziwie… Bardzo często pochylamy się nad problemem dopiero wtedy, kiedy czujemy realne i widoczne zagrożenie. Jak do tego nie dopuścić, jak sprawić aby „ chciało nam się chcieć?”
„Masz jakiś problem? Odkryj 6 kapeluszy E. de Bono”.

Metoda 6 kapeluszy Edwarda de Bono umożliwia spojrzenie na problem z sześciu różnych punktów widzenia. Jest możliwa do wykorzystywania zarówno w działaniach dydaktycznych, jak i wychowawczych. Ze względu na swoją prostotę i widoczne efekty warto ją popularyzować w polskich szkołach.

„Czy mnie jeszcze pamiętasz…” – Czyli dlaczego warto wracać do „burzy mózgów”.

Burza mózgów zalicza się do metod aktywizujących, które pozornie wszyscy znają. Pozornie, ponieważ zasady zbierania i prezentowania pomysłów umykają często nauczycielom. Warto przypominać, że burza mózgów może być wykorzystywana nawet w pracy z małymi dziećmi. Burza mózgów to również wykorzystanie rozwiązań podanych przez wszystkich uczestników, to metoda pozwalająca poczuć własne sprawstwo i ważność naszych pomysłów. To budzenie wspólnej odpowiedzialności za podane rozwiązania danego problemu. Współdziałanie, które jest dzisiaj tak potrzebne nam wszystkim do osiągania postawionych celów.

„Coaching - jak zainteresować ucznia czymkolwiek?…”.

„Metoda projektu jako skuteczne narzędzie motywowania uczniów do współpracy i współdziałania”.

Bardzo istotnym zagadnieniem z różnych punktów widzenia jest praca zespołowa oraz poczucie bezpieczeństwa, na które składa się między innymi odpowiedzialność za poszczególne fazy projektu oraz wiedza kto, kiedy i czym ma się zająć. Projekt pozwala myśleć globalnie i przyszłościowo. Harmonogram pracy projektowej porządkuje działania i pozwala na dobra organizację pracy własnej. Podczas szkolenia nauczyciele przećwiczą działania metodą projektu. Metoda projektu jest uniwersalna i można uczyć nią myślenia i rozumowania i wnioskowania, zarówno dzieci w wieku przedszkolnym, jak i starsze. Działania metodą projektu uczą współpracy, odpowiedzialności, pozwalają także odkrywać uczestnikom ich mocne strony. Podczas szkolenia nauczyciele opracują wzornik metody projektu do wykorzystania na swoich zajęciach.

„Umiejętności interpersonalne ucznia - droga do sukcesu i kariery”.

Szkoła, jedna, druga, trzecia… i start w dorosłe życie! Super jeśli udany jest ten start młodych ludzi, gorzej kiedy na starcie młody człowiek doświadcza falstartu… Co wtedy? Przecież oceny dobre, wyniki egzaminu również. Przygotowany z wiedzą i z pomysłami… okazuje się że to nie wystarczy. Należy jeszcze pochylić się nad umiejętnościami, które dzisiaj pozwalają na zaprezentowanie tej wiedzy, na zaistnienie w danej organizacji. Umiejętności interpersonalne czy sprzedażowe? Brzmi nieedukacyjnie ale prawdziwie. Zaprezentować umiejętności przydatne w danym sektorze rynku pracy, pokazać pracodawcy twórcze myślenie i praktyczne rozwiązania. Odpowiednia komunikacja interpersonalna oraz panowanie nad emocjami, stresem to jedyna słuszna droga do sukcesu i kariery młodego człowieka.